Казтувган Суьюниш улы – «Меним ногайым» (17 век)

Каргадай мен Суьйиниш улы
Казы-Тувган оьзи айтар.
Казы, ялдан зат калмай,
Калмыклардан кашалмай,
Калды-ав меним ногайым.

Оракшыдан куьлте алып,
Отыншыдан шырпы алып,
Орга барып урынып,
Орып тавга суьринип,
Оьлди меним ногайым.

Ана Эдильди алдырып,
Аргамагын талдырып,
Атай мынан анайга
Агув салып кустырып,
Азды ав меним ногайым.

Етисаным эл излеп,
Ембойлыгым ем излеп,
Етишкуьлим, коьп халкым ,
Ебирине эм излеп,
Тозды-ав меним ногайым.

Бири кетти Кырымга,
Бири кетти Урымга,
Баьтир элдинъ баласы
Биз де кетип барамыз
Бийик тавдын кырына.

Ак Яйыкты яндырып,
Ана Эдилди соьндирип,
Ак Кобанда акыр ногай барды деп,
Аласасын тепкилеп,
Алгасайды ногайым.

Ахырысы бу куьнде
Ак Кобанга йыйылып
Аскар тавга сыйынып
Ак Шатырын курдырып,
Аякланды ав ногайым.

Кабагыннан боьрк кийген
Кабарты ман дос болып,
Шекесиннен боьрк кийген,
Шеркешлер мен дос болып,
Шекеленди ногайым.

Ахырысы бир куьнде,
Аюкедей ханларды
Аювдайын акыртып,
Аздаадай ыскыртып,

Ана Эдилде эркин яйлар ногайым

Отправлено из Mail.ru для Android